Een dag
Door: Geeke
Blijf op de hoogte en volg Geke
09 Juni 2012 | Italië, Rome
Onze kamer heeft een stapelbed, daarachter een kast, een raam, wastafel en een bureautje. Net zoals in Parijs slaap ik bovenop.
Om een uur of 8 's ochtends word ik wakker, soms van een mafkees die met deuren loopt te gooien, soms van Willemke die tegen het trappetje aanstuitert. In de tijd dat Willemke zich klaarmaakt kan ik me klaarmaken, bloggen en daarna nog een stukje boek lezen.
De ontbijtzaal is 3 bij 5 ramen groot. Buiten staan sinaasappel- en olijfbomen met daaronder een veld wilde bloemen; klaprozen, boterbloemen, distels dansen vandaag in de wind. Ons eten bestaan uit een soort broodjes die van mn handpalm tot mn elleboog reiken. Hoewel je de Nutella potten hier per 5 kg kan kopen (met een speciaal handvat zodat je hem kan tillen) hebben we toch maar een normale gehaald. De koelkasten staan te koud waardoor alles half bevroren is.
Als we de stad ingaan nemen we bus 040, 042, 344 of 343 naar het station Rebbibia. De rit duurt ongeveer een kilometer en voert ons een stukje over de langste weg van Rome, langs een groot niet afgemaakt gebouw, een Ikea, een sportveld, al zigzaggend door het verkeer. Van de bushalte lopen we langs een kraampje met schoenen, een kleed met zonnebrillen het metrostation in. Vanuit daar kunnen we met de metro naar Termini, het grootste station van de stad waaruit we verder gaan naar onze bestemming van de dag. Mijn favoriete stukje is tussen Rebbibia en de halte daarna; de metro komt even boven de grond; voor een paar seconde kun je genieten van een uitzicht op een riviertje, daarboven een Romeinse brug en op de achtergrond de heuvels waar Rome door omgeven is, om vervolgens weer het donker in te duiken. Met een beetje mazzel zitten we in een nieuw metrotoestel, zo niet dan zitten we in een totaal met graffiti beklad ding waar het stinkt naar zweet en kots.
Ik hou nog steeds van de metro. Het is geweldig hoe het landschap zo snel veranderen kan tussen twee haltes.
Tussen de middag scoren we lunch bij een restaurantje. Lekker mensen kijken en kletsen onder het genot van bijvoorbeeld pizza.
Rond een uur of 5 gaan we weer richting het hostel. Eventueel doen we boodschappen op het grote station, daarna kook ik het eten.
's Avonds kletsen we met andere hostelgangers. Willemke zet haar gedachten in haar dagboek, ik op mn blog.
De dagen gaan snel. Raar hoe vakantie zo'n vast ritme kan krijgen.
Om een uur of 8 's ochtends word ik wakker, soms van een mafkees die met deuren loopt te gooien, soms van Willemke die tegen het trappetje aanstuitert. In de tijd dat Willemke zich klaarmaakt kan ik me klaarmaken, bloggen en daarna nog een stukje boek lezen.
De ontbijtzaal is 3 bij 5 ramen groot. Buiten staan sinaasappel- en olijfbomen met daaronder een veld wilde bloemen; klaprozen, boterbloemen, distels dansen vandaag in de wind. Ons eten bestaan uit een soort broodjes die van mn handpalm tot mn elleboog reiken. Hoewel je de Nutella potten hier per 5 kg kan kopen (met een speciaal handvat zodat je hem kan tillen) hebben we toch maar een normale gehaald. De koelkasten staan te koud waardoor alles half bevroren is.
Als we de stad ingaan nemen we bus 040, 042, 344 of 343 naar het station Rebbibia. De rit duurt ongeveer een kilometer en voert ons een stukje over de langste weg van Rome, langs een groot niet afgemaakt gebouw, een Ikea, een sportveld, al zigzaggend door het verkeer. Van de bushalte lopen we langs een kraampje met schoenen, een kleed met zonnebrillen het metrostation in. Vanuit daar kunnen we met de metro naar Termini, het grootste station van de stad waaruit we verder gaan naar onze bestemming van de dag. Mijn favoriete stukje is tussen Rebbibia en de halte daarna; de metro komt even boven de grond; voor een paar seconde kun je genieten van een uitzicht op een riviertje, daarboven een Romeinse brug en op de achtergrond de heuvels waar Rome door omgeven is, om vervolgens weer het donker in te duiken. Met een beetje mazzel zitten we in een nieuw metrotoestel, zo niet dan zitten we in een totaal met graffiti beklad ding waar het stinkt naar zweet en kots.
Ik hou nog steeds van de metro. Het is geweldig hoe het landschap zo snel veranderen kan tussen twee haltes.
Tussen de middag scoren we lunch bij een restaurantje. Lekker mensen kijken en kletsen onder het genot van bijvoorbeeld pizza.
Rond een uur of 5 gaan we weer richting het hostel. Eventueel doen we boodschappen op het grote station, daarna kook ik het eten.
's Avonds kletsen we met andere hostelgangers. Willemke zet haar gedachten in haar dagboek, ik op mn blog.
De dagen gaan snel. Raar hoe vakantie zo'n vast ritme kan krijgen.
-
09 Juni 2012 - 21:22
Hanneke:
Veel plezier op het strand! The place to be in die hitte.
En kan er ook even een foto van jou op? Ik wil wel even zien hoe bruin je al bent!
-
10 Juni 2012 - 08:49
Anneke:
Hi Geeke,
vaste ritmes? wat dacht je van mijn standaard vraag aan Elsa-op-de-bank-met-laptop-op-schoot: "is er al een nieuw blog". En als dat zo is ren ik verheugd naar de grote computer om even te genieten.
Deze keer begon ik met de foto's. En toen ik vervolgens je verhaal las, kwam de film als vanzelf tot leven. Ik miste alleen een foto van dat idyllische stukje Rome wat je ziet vanuit de metro vlak na Rebbibia. Lastige foto-opdracht....
Geniet nog even van zon, strand en warmte.
Hier is het grauw, koud en vaak erg nat.
En misschien is verzoek van je moeder om een foto van jou wel een goed idee. Een bruingeblakerde voet of schouder, zodat we je volgende week kunnen herkennen als je thuiskomt! -
10 Juni 2012 - 09:24
Tjeerd Wassenaar:
Hallo Geeke,
Leuk al je reisverhalen te lezen.
Hoorde vrijdagavond bij de volleybal bbq van je vader dat je in Rome zit.
Geniet er nog even van!
We blijven je volgen.
Groeten,
Tjeerd -
10 Juni 2012 - 15:31
Geeke:
Anneke; als je goed kijkt op foto 18 zie je achter de vrouw de brug. Maat het was inderdaad een lastige!
Hoe bruin ik ben geworden is nog een verrassing (a) -
10 Juni 2012 - 17:47
Anneke:
voor het eten meldde Elsa dat je je blog had aangevuld. Nu even kijken, en ja hoor, het bruggetje is inderdaad te zien. Vond het al zo'n rare foto... die dame leek me niet het belangrijkste ;)
kan ik ook nog even melden dat het weer hier nu plots geweldig is. We zitten achter huis in zon en het is nog steeds 22 graden, zonnig en windstil. Mijn hangplantjes buiten zijn van schrik gaan hangen... EHBO dus met H2O.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
